Dwór Czeczów

Tekst i zdjęcie z: https://opencaching.pl/viewcache.php?wp=OP351E

Dwór Czeczów ma bogatą historię. Najstarsza cześć obiektu to pochodzące z XV wieku piwnice. Budynek przez ponad 400 lat należał do Kapituły Krakowskiej i był nazywany "Domem Regenckim". W 1790 roku dwór przeszedł w ręce rodziny Dzieduszyckich, a w roku 1873 stał się własnością baronowej Berty Czecz de Lindenwald. Po II wojnie światowej majątek został znacjonalizowany, w pałacu do niedawna znajdował się dom dziecka, a także ośrodek wychowawczy dla młodzieży z rodzin patologicznych.

Obecnie dwór przeszedł generalny remont i funkcjonuje jako Dom Kultury w Starym Bieżanowie. Wnętrza i otoczenie dworu przeznaczono na działalność artystyczną, wystawienniczą i edukacyjną.

Obok Dworu znajduje się budynek szkoly podstawowej nr 124, jego historia też jest bogata i sięga XIVw. 

Osoby z okolicy, i nie tylko zachęcam do zainteresowania się działalnością Dworu Czeczów gdyż bardzo często organizuje on koncerty, wystawy, wieczory poetyckie, za które zazwyczaj nic się nie płaci a często goszczą w nim bardzo ciekawe osoby ze świata artystycznego. :)

Jeśli budynek jest otwarty to spokojnie można tam wejść i się rozejrzeć, wewnątrz wywieszone są zdjęcia Dworu przed remontem, ciężko rozpoznać że to ten sam budynek. 

Obecnie w tym miejscu znajduje się również ambasada Chorwacji.

Za parkingiem znajdującym się za dworem Czeczów stoi wpisany w 1997r. do rejestru Krakowskich pomników przyrody Buk czerwony o obwodzie pnia 343cm. 

Dojazd na miejsce komunikacją miejską: autobus 133 (Łagewniki-Bieżanów Potrzask)  przystanek "Dwór Czeczów" dalej kawałeczek prosto Dwór będzie po lewej, autobus 143/243  (Dworzec Płaszów-Bieżanów/Węgrzce) przystanek "Bieżanów Pomnik" idziemy w pierwszą ulicę w prawo dalej prosto, przy mostku w lewo, później już cały czas prosto pod górkę, po prawej stronie będzie kościół a kawałek za parkingiem Dwór Czeczów, wchodzi się przez bramę :)

DWÓR ŁOWCZEGO

Dwór Łowczego wzniesiony przez rodzinę Kasprzyckich w 1648 roku . Według tradycji stanął on na miejscu dawnego zameczku myśliwskiego , w którym wypoczywali i przygotowywali się do polowań na pobliskich terenach łowieckich polscy królowie .

Badania konserwatorskie wykazały, iż w pałacu zachowały się relikty XVI-wiecznej budowli . Obecny swój kształt obiekt uzyskał w początkach XVIII w., kiedy to nadano mu cechy stylu barokowego . Dwór posiadał wówczas gustownie i wykwintnie urządzone wnętrza, co potwierdzają nowsze badania, podczas których odsłonięto m.in. cenne polichromie i drewniane stropy .

Czas obszedł się niezbyt łaskawie z Dworem Łowczego . Był on wielokrotnie dewastowany i niszczony, przebudowywano jego wnętrza, zatracając ich pierwotny układ, aż ostatecznie stracił swój reprezentacyjny charakter. 

W XIX wieku mieściła się tu karczma , po kolejnej gruntownej przebudowie w 1904 r.  stary pałac został przeznaczony na fabrykę wódek , a potem wytwórnię chemiczną . Jest to chyba jedyny przykład w Krakowie , ażeby w dawnej rezydencji urządzono zakład przemysłowy. 

W następnych dziesięcioleciach budowla popadała w coraz większe zaniedbanie . W ostatnich latach przeprowadzono jej gruntowną restaurację . Na tyłach budynku ocalały pozostałości dawnego założenia ogrodowego .

Tekst : Krzysztof Jakubowski

Pałacyk cukrowników

Niewiele osób przejezdzajacych przez Plac Zbawiciela wie, ze prawie tuz za rogiem, posród wielkomiejskich kamienic, kryje sie uroczy palacyk, zwany Palacykiem Cukrowników.

Historia budynku sięga 1878 roku, a swój obecnym neorokokowy wygląd uzyskała podczas dwóch przebudów w 1923 i 1935 roku.

[Z Wiki]

W II połowie XIX wieku rozległa posesja w tej części ul. Mokotowskiej należała do Józefa Kaczyńskiego, z niej wydzielono posesję o numerze hipotecznym 5048, na której w 1877 roku wybudowano parterowy dworek dla Kazimiery z Kaczyńskich Ćwierczakiewiczowej. W 1907 roku dworek przejął potomek pierwotnego właściciela, Mieczysław Kaczyński, który wespół z Wacławem Cywińskim założył tutaj drukarnię, zakład litograficzny oraz wytwórnię toreb.

W 1910 roku budynek został wynajęty a siedzibę zarządu spółek akcyjnych lubelskich cukrowni „Zbierski”, „Garbów”, „Lublin” i „Nielepów”, a prace adaptacyjne zlecono około 1915 roku Tadeuszowi Zielińskiemu starszemu – niektóre źródła podają, że budynek powstał wówczas całkowicie od nowa. W 1922 roku Zarząd Cukrowni Lubelskich zakupił budynek, a prace przy przebudowie zakończył w 1926 roku. W ramach prac umieszczony w głębi posesji dworek rozbudowano w stylu rokokowym, a od przodu wybudowano dwie oficyny zamykające wejście na podwórze. W 1935 roku pałacyk został zakupiony przez Mieczysława Broniewskiego, specjalistę z dziedziny cukrownictwa, który zaadaptował budynek na rodzinną rezydencję według projektu Antoniego Jawornickiego. Wówczas nad każdą z oficyn, u podstawy dachu umieszczono rzeźby amorka z towarzystwie zajączków (lewa oficyna) bądź cieląt (prawa oficyna). Zarząd Cukrowni Lubelskich przeniósł się natomiast do kamienicy przy ul. Koszykowej 8.

Podczas II wojny światowej budynek został zajęty przez gestapo, znajdowały się tutaj również biura zbytu podwarszawskich cukrowni, a prawdopodobnie mieszkali tutaj nadal niektórzy członkowie rodziny Mieczysława Broniewskiego. Ponadto tej rejon ul. Mokotowskiej znalazł się w tzw. "dzielnicy niemieckiej", dzięki czemu nie uległ zniszczeniu w wyniku działań wojennych.

Odremontowany po wojnie pałacyk mieścił między innymi Klub Inteligencji Pracującej Związku Walki Młodych, Centralny Ośrodek Szkolenia Partyjnego PZPR, Międzynarodowe Centrum Matematyczne im. Stefana Banacha oraz Instytut Matematyczny Polskiej Akademii Nauk. W 1987 roku wykonany został generalny remont pałacowej elewacji.

W 2000 roku budynek odzyskali spadkobiercy dawnego właściciela, którzy następnie odsprzedali budynek obecnemu właścicielowi, którym jest Instytut Adama Mickiewicza. Otwarto go w 2005 roku, a podczas otwarcia doszło do dwuznacznej sytuacji – witający przedstawiciela niemieckiego minister kultury Waldemar Dąbrowski powiedział, że Pałacyk ten przetrwał wojnę dzięki temu, że mieszkali w nim gestapowcy.

Dnia 13 października 2010 roku na fasadzie pałacyku odsłonięto tablicę upamiętniającą twórców Instytutu: Bronisława Geremka oraz Andrzeja Zakrzewskiego.

Dwór Ksawerów

W 1840 roku, Ksawery hrabia Pusłowski szambelan cesarski na gruntach należących do folwarku Wierzbno, położonych na przeciw Królikarni, po drugiej stronie drogi Puławskiej wybudował dwór, a na gruntach do niego przyległych założył folwark.

Budynek klasycystyczny budynek na planie litery T z czterokolumnowym portykiem jońskim zaprojektował wzięty architekt tamtego okresu Wojciech Bobiński. Odbywał on praktyki u: Józefa Lessa, Adolfa Schucka, Alfonsa Koprzywnickiego i Jana Gaya. Bobiński jest autorem przebudowy Instytutu dla Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie oraz przebudowy pałacu Przebendowskich, projektantem licznych domów i kamienic w Warszawie, sklepów, pałaców i kościołów. Wykładał architekturę cywilną w Szkole Sztuk Pięknych (rok akademicki 1859/1860), był urzędowym budowniczym Komisji Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, pełnił również stanowisko Budowniczego Banku Polskiego.

Wokół dworu założono dość rozległy park, którego pozostałości istnieją po dziś dzień.

W 1849 roku, gdy hrabiemu Pusłowskiemu udało się kupić Królikarnię, Ksawerów przekazany został na potrzeby Instytutu Dzieci Moralnie Zaniedbanych.

Po 1945 roku, dwór wraz z parkiem został znacjonalizowany i mieściły się tam różne instytucje. Po 1991 roku ulokował się tam Urząd Generalnego Konserwatora Zabytków, a obecnie mieści się tam Departament Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, będący następcą wspominanego urzędu.

W latach 70-tych (?) kawałek terenu parku od zachodu został zabrany pod budowę bloków przy Al. Niepodległości. Część dawnego parku znajduje się również we władaniu Uniwersytetu Warszawskiego a dokładniej Ośrodka Dydaktycznego Ksawerów.

Tekst i zdjęcia pochodzą ze strony warszawawobiektywie.waw.pl