Tekst pochodzi z:
Plac Zbawiciela - GC3678Z
Właściciel: 13MAR
Plac Zbawiciela, nazywany tez Salwatorem – plac gwiaździsty w Warszawie, w dzielnicy Śródmieście, w czesci znanej jako Śródmieście Południowe. Został zaprojektowany pod koniec XVIII wieku przez Jana Chrystiana Szucha, intendenta ogrodów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Plac Zbawiciela pierwotnie był elementem ogrodu na osi królewskiej rezydencji ujazdowskiej, stad tez charakterystyczny gwiaździsty plan tego placu.
Na początku XIX wieku miasto zaczęło się rozwijać w kierunku Mokotowa. W 1829 na miejscu dzisiejszego placu stała karczma. Po 1880 plac zabudowany był już kamienicami i przebiegała tedy linia tramwaju konnego.
Pod koniec wieku liczba ludności zamieszkującej ten rejon wzrosła tak znacznie, ze zaszla konieczność budowy nowego kościoła i w rezultacie 12 października 1901 roku wmurowano kamień węgielny pod kościół Najświętszego Zbawiciela w Warszawie.
W trakcie prac remontowych torowiska tramwajowego, w kwietniu 2011 został odkopany nieznany, niemiecki bunkier z okresu II wojny światowej. Bunkier planowano wydobyć i przekazać do muzeum. Ostatecznie jednak obiekt zabezpieczono i pozostawiono ukryty pod nowo wyremontowanym torowiskiem, ponieważ operacja jego wydobycia spowodowałaby wielodniowe wyłączenie ruchu tramwajowego w znacznej części miasta (konieczność demontażu słupa trakcyjnego i rozpięcia sieci trakcyjnej w obrębie skrzyżowania linii tramwajowych).
Updated: n/a
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz